دونیت | تامین مالی جمعی

دلمون براتون تنگ میشه ⁦❤️⁩

من از ابتدای شکل گیری دونیت در جریانش بودم. شروعش از استارتاپ ویکند اول شیراز بود و نظرم با همون ارائه عجیب محی بهش جلب شد. بیشتر به نظرم به قماش هنرمند می خورد تا بیزینس من یا از این دست. صدایی رسا داشت و مشخص بود قد و با انرژی هست.

اوایل راه اندازی دونیت که مصادف شده با انتشار یکی از ایبوک های رایگانم، تصمیم گرفتم یه صفحه ایجاد کنم که هر کسی کتاب رو خوند اگر دلش خواست بیاد به صورت نقدی حمایت کنه. فکر کنم یه رقمی حدود 500 هزار تومن جمع شد که همش رو خرج سایر کمپین های دونیت کردم.

وقتی سایت در آستانه رونمایی بود و یاشار ایمانلو داشت توسعه اش می داد میومدم توی تست مشارکت می کردم و بهش فیدبک می دادم.

در رابطه با یسری چیزا نباید چیزی بگی، چون از ارزششون کم میشه، چون زمینی‌شون می‌کنه، من دونیت و همکارام توی دونیت رو هیچ وقت فراموش نمی‌کنم، بچه‌ها هرجا هستید موفق باشید.

دونیت رو با یاشار شناختم، زمون استارتاپ‌ویکند شریف؛ سال 93 بود انگار.
آشنایی من با دونیت موازی بود با آشنا شدنم با دنیای استارتاپی و اون موقع هم که از این دنیای جدید کسب‌و‌کار، تنها خوشحالی و بدو بدوهاش رو می‌دیدم؛ اون هم از دور!
یادمه یکی از دوستانم یک رادیو اینترنتی راه انداخته بود (که هنوز هم هست) به نام رادیو هجده بنفش! نیاز به کمک مالی داشت که من دونیت رو بهش معرفی کردم.
تو دونیت یه پروفایل ساخت و خودش و کارش رو معرفی کرد ولی دیگه ازش خبری نداشتم، تا اینکه چند ماه بعد که دیدمش و کلی از دونیت تعریف کرد و گفت که محی سنیسل بهش زنگ زده و خواسته که ببینتش و تو یه کافه قرار گذاشتن و قول همکاری بهش داده. حتی مثل اینکه مبلغی برای تهیه 30 اپیزود رو هم بهشون پرداخت کرده بود و در مورد خرید اکانت یکساله ساندکلود و موارد اینچنینی با هم صحبت کرده بودند.
برام خیلی عجیب و خیلی خوشحال کننده بود. از همون موقع حسی که به دونیت داشتم، اصلا شبیه استارتاپ‌های دیگه نبود.
من، همون‌قدر که از بودن دونیت خوشحال بودم، از خداحافظیش ناراحت شدم و معتقدم شاید بزرگترین سرمایه دونیت همین خاطراتی باشه که تو ذهن و قلب صدها و هزاران مخاطب خودش ایجاد کرده.

یادمه یه تابستون بود که میخواستم کارمو جدیتر شروع کنم و برای یه مدتی همکارتون بودم.تجربه خوبی بوداینکه دغدغه یه کسب و کار کنار دراوردن درامدهای خودش کمک به یه سری هدف باشه.به امید روزهای خوب برای ایران.

شما تاثیرگذار بودید. افرادی که شما و خدمات رو شما رو می‌شناختند قطعا همیشه به نیکی از شما یاد خواهند کرد. بابت تلاش‌ها و زحمات شما ممنونم و امیدوارم روزهای خوبی در انتظارمون باشه

دونیت در اوایل مهاجرت من از رشت به تهران شکل گرفت، از اوایل با دونیت بودم و خوشحالم که اولین همکاری جدی من در تهران با دونیت و تیم آن بود، تیمی که هسته‌ی مرکزی آن هنوز از بهترین دوستانم هستند، روزهایی که کنار هم مفهوم کار گروهی را یاد گرفتیم، مفهوم هم تیمی را یاد گرفتیم، کار جدی و موثر را فهمیدیم، بهتر دیدن و بهتر اندیشین را فهمیدیم، دست کم برای من اینگونه بود.
حیف که سختی‌های این مسیر بزرگ‌تر و سنگین‌تر از توان ما بود، اعتقاد دارم که ما اگر چه باختیم، اما شکست نخوردیم، «باختیم» چون دونیت هم برای من بازی‌ای در کنار سایر بازی‌های زندگی بود، اگر چه جدی‌تر، اگرچه جوانمردانه‌تر، اما تمام شد و خاطرات خوب آن برای من ماند، این سطور با لپتاپی نوشته می‌شود که هنوز استیکر دونیت روی آن است، و خواهد ماند.